Les quatre cents coups (1959) - Τα 400 χτυπήματα
Ο 13χρονος Antoine Doinel είναι ένα παιδί που πλήττει αφόρητα στο σχολείο του, ενώ οι αυταρχικοί καθηγητές του, δεν βοηθούν την κατάσταση. Αρχίζει να κάνει κοπάνες, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει την αδιαφορία των γονιών του.
Η ταινία απρόσμενα βρήκε τεράστια απήχηση όχι μόνο στη Δύση αλλά σ’ όλο τον κόσμο. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει σ’ αυτή ένα μυστικό που έχουν και οι ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν. Είναι αυτό που ο G. Bachelard ονομάζει ποιητική της ονειροπόλησης. Πράγματι, τα 400 χτυπήματα είναι ένα θαυμάσιο ποίημα που μας κάνει να αναγνωρίσουμε την παιδικότητα, το ζωντανό πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής που είναι η κινητήριος δύναμη της επιθυμίας και της δημιουργίας.” επισημαίνει στο δελτίο τύπου της ταινίας ο Φοίβος Καλλίτσης.
Όλοι στην ταινία θεωρούν τον Αντουάν άχρηστο και ανεπρόκοπο: από τη μητέρα και τον πατριό του, που βλέπουν μόνο τους βαθμούς του στους σχολικούς ελέγχους, μέχρι το δάσκαλό του. Μέχρι που, τιμωρημένος από το δάσκαλο, κάνει σκασιαρχείο, ενώ αργότερα, για να καλύψει την απουσία του λέει ότι η μητέρα του πέθανε. Ώσπου εκείνη εμφανίζεται στο σχολείο για να τον διαψεύσει μπροστά σ' όλους. Κι όμως, πίσω από τον ατίθασο φαινομενικά μικρό ταραξία κρύβεται ένα αγόρι με ευαισθησία. Σε μια από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας, παρασυρμένο από την αγάπη του για τα έργα του Μπαλζάκ, τον βλέπουμε ν' ανάβει κερί στο συγγραφέα, σ' ένα χάρτινο «εικονοστάσιο» στο δωμάτιό του, το οποίο όμως πιάνει φωτιά. Ενώ, αργότερα, η έκθεσή του για το θάνατο του παππού του, σ' ένα είδος φόρου τιμής στον Μπαλζάκ, παρεξηγείται από το δάσκαλο για λογοκλοπή και γίνεται στόχος κοροϊδίας.
Υποψήφια για Oscar. Κέρδισε 6 άλλα βραβεία και είχε άλλες 6 υποψηφιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου